اثرات استرس بر بدن شما
استرس واکنش جنگ یا گریز بدن را تحریک می کند. استرس مزمن می تواند اثرات منفی بر روی خلق و خو، سیستم ایمنی و گوارش و سلامت قلب و عروق داشته باشد.
تصور کنید در ترافیک گیر کردهاید، برای یک جلسه مهم دیر میکنید، و گذر دقیقهها را تماشا میکنید. هیپوتالاموس شما، یک برج کنترل کوچک در مغز شما، تصمیم می گیرد این دستور را ارسال کند: هورمون های استرس را ارسال کنید! این هورمونهای استرس همان هورمونهایی هستند که واکنش «جنگ یا گریز» بدن شما را تحریک میکنند. قلب شما تند میزند، نفسهایتان تند میشود و ماهیچههایتان آماده عمل هستند. این پاسخ برای محافظت از بدن شما در مواقع اضطراری با آماده کردن شما برای واکنش سریع طراحی شده است. اما در صورتیکه پاسخ استرس هر روز ادامه یابد، می تواند سلامت شما را در معرض خطر جدی قرار دهد.
استرس یک واکنش فیزیکی و ذهنی طبیعی به تجربیات زندگی است. هر کسی هر از گاهی استرس را ابراز می کند. هر چیزی از مسئولیت های روزمره مانند کار و خانواده گرفته تا رویدادهای جدی زندگی مانند تشخیص جدید، جنگ یا مرگ یکی از عزیزان می تواند باعث استرس شود. برای موقعیت های فوری و کوتاه مدت، استرس می تواند برای سلامتی شما مفید باشد. می تواند به شما کمک کند تا با موقعیت های بالقوه جدی کنار بیایید. بدن شما با ترشح هورمون هایی به استرس پاسخ می دهد که ضربان قلب و تنفس شما را افزایش می دهد و ماهیچه های شما را برای واکنش آماده می کند.
با این حال، اگر پاسخ استرس شما متوقف نشود، و این سطوح استرس بسیار طولانیتر از آنچه برای بقا لازم است بالا بمانند، میتواند بر سلامتی شما تأثیر بگذارد. استرس مزمن می تواند علائم مختلفی ایجاد کند و بر سلامت کلی شما تأثیر بگذارد. علائم استرس مزمن عبارتند از:
- تحریک پذیری
- اضطراب
- افسردگی
- سردرد
- بی خوابی
سیستم عصبی مرکزی و غدد درون ریز
سیستم عصبی مرکزی (CNS) مسئول پاسخ “جنگ یا گریز” شما است. در مغز شما، هیپوتالاموس توپ را به چرخش در می آورد و به غدد فوق کلیوی می گوید که هورمون های استرس آدرنالین و کورتیزول را آزاد کنند. این هورمونها ضربان قلب شما را افزایش میدهند و خون را به مناطقی که در مواقع اضطراری بیشتر به آن نیاز دارند، مانند ماهیچهها، قلب و سایر اندامهای مهم میفرستند.
هنگامیکه ترس ادراک شده از بین رفت، هیپوتالاموس باید به همه سیستم ها بگوید که به حالت عادی برگردند. اگر CNS نتواند به حالت عادی بازگردد، یا اگر عامل استرس زا از بین نرود، پاسخ ادامه خواهد داشت.
استرس مزمن نیز عاملی در رفتارهایی مانند پرخوری یا نخوردن کافی، سوء مصرف الکل یا مواد مخدر و کناره گیری اجتماعی است.
سیستم تنفسی و قلبی عروقی
هورمون های استرس بر سیستم تنفسی و قلبی عروقی شما تأثیر می گذارد. در طول پاسخ به استرس، در تلاش برای توزیع سریع خون غنی از اکسیژن در بدن، سریعتر نفس میکشید. اگر قبلاً مشکل تنفسی مانند آسم یا آمفیزم دارید، استرس می تواند تنفس را حتی سخت تر کند.
تحت استرس، قلب شما نیز سریعتر پمپاژ می کند. هورمونهای استرس باعث میشوند رگهای خونی شما منقبض شوند و اکسیژن بیشتری را به ماهیچههایتان هدایت کنند، بنابراین قدرت بیشتری برای اقدام خواهید داشت. اما این کار فشار خون شما را نیز بالا می برد.
در نتیجه، استرس مکرر یا مزمن باعث می شود قلب شما برای مدت طولانی بیش از حد سخت کار کند. هنگامی که فشار خون شما افزایش می یابد، خطر سکته مغزی یا حمله قلبی نیز افزایش می یابد.
دستگاه گوارش
تحت استرس، کبد شما قند خون اضافی (گلوکز) تولید می کند تا انرژی بیشتری به شما بدهد. اگر تحت استرس مزمن هستید، بدن شما ممکن است نتواند این افزایش گلوکز اضافی را تحمل کند. استرس مزمن ممکن است خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را افزایش دهد.
هجوم هورمونها، تنفس سریع و افزایش ضربان قلب نیز میتواند سیستم گوارش شما را مختل کند. به دلیل افزایش اسید معده، احتمال سوزش سر دل یا رفلاکس معده بیشتر است. استرس باعث ایجاد زخم نمی شود (باکتری به نام هلیکوباکتر پیلوری اغلب باعث ایجاد زخم می شود)، اما می تواند خطر ابتلا به آنها را افزایش دهد و باعث ایجاد زخم های موجود شود.
استرس همچنین می تواند بر نحوه حرکت غذا در بدن شما تأثیر بگذارد و منجر به اسهال یا یبوست شود. همچنین ممکن است حالت تهوع، استفراغ یا معده درد را تجربه کنید.
سیستم عضلانی
عضلات شما منقبض می شوند تا از آسیب در هنگام استرس محافظت کنند. آنها تمایل دارند پس از استراحت مجدداً آزاد شوند، اما اگر دائماً تحت استرس هستید، ممکن است ماهیچههای شما فرصتی برای استراحت نداشته باشند. عضلات سفت باعث سردرد، درد کمر و شانه و بدن درد می شود. با گذشت زمان، با توقف ورزش و روی آوردن به داروهای مسکن برای تسکین، میتواند چرخه ناسالمی را ایجاد کند.
سیستم جنسی و تولید مثل
استرس هم برای جسم و هم برای ذهن خسته کننده است. این غیرعادی نیست که وقتی تحت استرس دائمی هستید، میل جنسی خود را از دست بدهید. در حالی که استرس کوتاه مدت ممکن است باعث شود مردان هورمون مردانه تستوسترون بیشتری تولید کنند، اما این اثر ماندگار نیست.
اگر استرس برای مدت طولانی ادامه یابد، سطح تستوسترون مردان می تواند شروع به کاهش کند. این می تواند در تولید اسپرم اختلال ایجاد کند و باعث اختلال نعوظ یا ناتوانی جنسی شود. استرس مزمن همچنین ممکن است خطر عفونت را برای اندام های تناسلی مردانه مانند پروستات و بیضه ها افزایش دهد.
برای زنان، استرس می تواند بر چرخه قاعدگی تأثیر بگذارد. می تواند منجر به پریودهای نامنظم، سنگین تر یا دردناک تر شود. استرس مزمن همچنین می تواند علائم فیزیکی یائسگی را تشدید کند.
سیستم ایمنی
استرس سیستم ایمنی را تحریک می کند، که می تواند برای موقعیت های فوری مفید باشد. این تحریک می تواند به شما در جلوگیری از عفونت و التیام زخم ها کمک کند. اما با گذشت زمان، هورمون های استرس سیستم ایمنی شما را تضعیف کرده و پاسخ بدن شما به مهاجمان خارجی را کاهش می دهند. افرادی که تحت استرس مزمن هستند بیشتر مستعد ابتلا به بیماری های ویروسی مانند آنفولانزا و سرماخوردگی و همچنین سایر عفونت ها هستند. استرس همچنین می تواند زمان بهبودی شما را از یک بیماری یا آسیب افزایش دهد.
شما میتوانید از طریق سایت نوید زندگی با بهترین متخصصان در ارتباط باشید. در نوید زندگی علاوه بر سیستم تعیین وقت حضوری امکان مشاوره روانشناسی آنلاین و تلفنی نیز وجود دارد.
